Ο Κυκλος Με Τις Αυταπατες

Λουλουδιασμένοι κύκλοι

πλέκουνε την αλυσίδα που μας σφίγγει

κι ακάνθινα μα έγχρωμα στεφάνια σαν της πρωτομαγιάς

είναι οι ελπίδες που φοράμε...

Γιατί αγωνιάτε ; μήπως θα βρείτε ένα αύριο χωρίς θάνατο;

Τα σκιάχτρα φυλάν τον τόπο κι ο τόπος περιμένει.

Να ζούσα σε ένα πίνακα που όλο θα ζωγράφιζα κι όλο θα άλλαζα...

Μαγεύομαι κάθε βράδυ.

 Τρυπώνω παντού και παρατηρώ

 Μακρυά από την γη μου...

 Αφουγκράζομαι τους ήχους της νύχτας

 μαθαίνω να ακούω το σκοτάδι.

 Γυρεύω το χρόνο που πέρασε,

 Γυρεύω το χρόνο που θα 'ρθει...

 Οι μετέωρες τομές του χρόνου

 Πληγώνουν την πραγματικότητα

 Οι αρετές οικία σύμβολα

 Οι ενοχές φορεμένες σαν πένθος

Φορτωμένος κάτι παλιές ευτυχίες,

 βάρη της τρυφεράδας τ ουρανού,

 κάθομαι και κοιτάζω το νερό της βροχής στο πλακόστρωτο

 Αιωνίως θα κυκλοφορώ με την γνωστή απελπισία σε κάτι άγριες ερημιές,

 σ ένα δωμάτιο που του αφαίρεσαν τα αισθήματα.

 Αιωνίως φαίνεται θα βρέχει...

Λόγια κι άλλα λόγια

 Τα λόγια είναι δύσκολα, εύκολα βγαίνουν δύσκολα μαζεύονται .

 Τα λόγια είναι αιτίες. Τα λόγια σπόρος βγαίνουνε και σπέρνονται στο Σύμπαν.

 Τα λόγια είναι έκφραση, ακόμη και τα ασυνάρτητα λόγια είναι λόγος είναι αιτία.

 Τα λόγια είναι πόνος, είναι αγάπη είναι χαρά

 που φεύγουνε απ την ψυχή μου και μπαίνουν στην δική σου,

 σαν άνεμος του πρωινού, σαν λιβανάκι του καημού, που καίγεται μες την καρδιά

 και ταξιδεύει την χαρά στους κύκλους και τις απλωσιές,

 αστρόσκονη των φεγγαριών στων θεών και των αγγέλων τις αυλές.

Και το έξω, μέσα μας είναι…

Μη ξεχαστείτε

(οι δείχτες δείχνουν τη προσωρινή ώρα)